توضیحات
شیلنگ پلیمری (لاستیکی) Polymer (Rubber) Hose
شیلنگ پلیمری را می توان در دو گروه: شیلنگ هیدرولیک نخ دار و شیلنگ هیدرولیک سیم دار قرار داد. که به چهار دسته به شرح زیر تقسیم نمود:
اتصال فشاری (بدون بست) – شیلنگ فشار ضعیف – شیلنگ هیدرولیک سیم دار فشار متوسط – شیلنگ هیدرولیک سیم دار فشار بالا
شلنگ های اتصال فشاری (بدون بست): این نوع شیلنگ ها به بست برای اتصال به سرشیلنگی نیاز ندارند و به راحتی می توان آنها را با یک ضربه به سرشیلنگی متصل کرد. این نوع شلنگ ها برای فشارهای پایین کمتر از ۲۰ بار مناسب هستند.
شلنگ های فشار ضعیف: این ها به صورت شیلنگ های لاستیکی شفاف فنری بوده و بین مخزن و پمپ خط مکش نصب می شوند و بر این اساس انتقال سیال را امکان پذیر کرده و در عین حال پمپ قادر به لرزش آزاد خواهد بود.
شلنگ های فشار متوسط: برای حدود فشار متوسط ۱۰ تا ۲۵۰ بار مناسب هستند. از آنها برای انتقال سیال هایی چون روغن، یا مایعات مبتنی بر آب در سیستم های هیدرولیک استفاده می شوند.
شیلنگ های فشار بالا: این شلنگ ها بین قطعات ثابت و متحرک استفاده می شوند و در مواردی که نتوان از لوله های صلب و تیوب ها استفاده کرد می توان بهره برد.
ساختار شلنگ پلیمری
شیلنگ ها از لایه های مختلف ایجاد می شوند و از آنجایی که مطلوب است در فشار های مختلف و نیز سیال های متفاوت مقاومت داشته باشند نیاز است تا لایه های آن نیز از سه لایه به بالا و جنس هر لایه متفاوت باشند. به طور خلاصه لایه اول که داخلی ترین لایه بوده و به آن لوله داخلی گفته می شود وظیفه اصلی مقاومت در برابر سیال را داشته و معمولاً از لاستیک مصنوعی، تفلون یا پلی استر برای تولید آن استفاده می شوند. لایه دوم که به آن لایه مسلح گفته می شود، معمولاً از چندین لایه دیگر تشکیل شده است و که بر روی لوله داخلی بافته می شوند و وظیفه آن تحمل فشار داخل شیلنگ است. این لایه معمولاً از شبکه سیمی بافته شده از رشته های فولاد ساخته می شود و بین هر لایه سیم بافت یک لایه عایق جداکننده لاستیکی نیز قرار داده می شوند. توجه داشته باشید که لایه دوم علاوه بر مقاومت در برابر فشارهای داخلی، به شیلنگ مقاومت مکانیکی خاصی داده و دو سر انتهایی شلنگ را ثابت نگاه می دهد. همچنین این لایه باعث هدایت الکتریکی در شلنک نیز می شود.
لایه سوم که رویه شیلنگ است، خارجی ترین لایه بوده و به منظور محافظت شیلنگ در برابر عوامل خارجی همانند اصطکاک (سایش)، عوامل شیمیایی (مانند، UV ، ازن ، خوردگی ناشی از باران)، شعله آتش، الکتریسیته و غیره قرار داده می شود.
رایج ترین روش برای انتخاب نوع شیلنگ در نظر گرفتن موارد ذیل می باشد:
اندازه (Size) ، دما (Temperature) ، کاربرد (Application) ، سازگاری شیمیایی (Chemical Compatibility) ، جنس شیلنگ (Material) ، فشار (Pressure)
اتصال شیلنگ های پلیمری از دو نوع: اتصال پرسی یا ثابت و اتصال جداشونده می باشد.
از عمده دلایل استفاده از شیلنگ بجای لوله در سیستم ها را می توان، انعطاف پذیری بالا برای اتصال به اجزای محرک ماشین آلات، توانایی جذب ارتعاشات، راحتی در باز و بسته کردن و تعویض آن نام برد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.